Το μοναδικό δείγμα θεατρικής παραγωγής στα Επτάνησα του 17ου αιώνα. Έργο που είχε μείνει άγνωστο περισσότερο από 3 αιώνες, θαμμένο σε μια βιβλιοθήκη της Ρώμης και οριοθετεί μια ξεχωριστή θεατρική περιοχή. Σ' αυτήν ακριβώς την πρωτοτυπία οφείλεται και το ιδαίτερο ενδιαφέρον που παρουσιάζει το έργο για την ιστορία του νεοελληνικού θεάτρου. Το έργο ανήκει στην περιοχή του λαϊκού θεάτρου, των επτανησιακών "Ομιλιών", που παιζόταν για αιώνες στη Ζάκυνθο και στην Κεφαλονιά κατά τη διάρκεια του Καρναβαλιού. Κυριάρχο στο έργο είναι το παραμυθιακό στοιχείο, η ιστορία της Κουτσοχέρας, που κατάγεται κατά πάσα πιθανότητα από τη βόρεια Αγγλία και είχε ευρύτατη διάδοση σε όλη την Ευρώπη. Πρόκειται για ένα καλειδοσκόπιο που συγχωνεύει αφηγηματικά θέματα παγανιστικά με θαύματα χριστιανικά και περιέχει πλήθος από λαϊκά μοτίβα γνωστά στον κόσμο του παραμυθιού, εύθυμες και θεαματικές σκηνές, όπως ο διάλογος των δύο δούλων-μπράβων στο δάσος ή στην σκηνή της γκιόστρας.
Σχόλιο:Παρ' όλες τις δυσκολίες που παρουσιάζει το ανέβασμα ενός τέτοιου έργου, η δραματουργική προσαρμογή του από τον Σπύρο Ευαγγελάτο, που εκμεταλλεύτηκε τη σκηνική του collage, προσφέρεται για τη θεατρική αξιοποίησή του.