Ο αριστοφανικός Μέντης Μποσταντόγλου με το προωθημένο του χιούμορ ανατρέπει μύθους και γλώσσα με τον δικό του, απόλυτα προσωπικό τρόπο. Με μέσο τη διαστρέβλωση της καθαρεύουσας, τις συνεχείς ανατροπές της γραμματικής και συντακτικής τάξης αποκαλύπτει το παράλογο της "λογικής" της εποχής μας.
Η"απολεσθείς κόρη" είναι ένα κοριτσάκι, το "Ριτσάκι" που είχε φάει ο Καρχαρίας. Ύστερα από 20 χρόνια το Ριτσάκι ξαναβρίσκεται με τους γονείς του βγαίνοντας από την κοιλιά του κήτους που ψαρεύει ο μανιώδης ψαράς πατέρας του και διηγείται όσα είδε στο μακρινό ταξίδι του.
Δύολόγια από το Σημείωμα του συγγραφέα για το έργο: "Η Φαύστα έχει τας εξής πρωτοτυπίας και προσόντα: α) με την παρεμβολήν 17 τραγουδιών, γίνεται μιούζικαλ διαρκείας δύο ωρών, β) αφαιρούμενων των τραγουδιών γίνεται μονόπρακτο μίας ώρας γ) δια της προσθέσεως 30-40 στίχων μεταβάλλεται εις έργον πολιτικόν και δ) δια της αφαιρέσεως των πολιτικών αιχμών, γίνεται σκηνικό παιχνίδι. Είναι δηλαδή έργον αυξομειούμενον εις διάρκειαν, κατάλληλον δι όλους τους θιάσους και δι όλας τας σκηνάς, πράγμα που ουδείς συγγραφέας κατάφερε εις την παγκόσμιον δραματογραφίαν. Αισθάνομαι δε ιδιαιτέρως υπερήφανος, διότι αυτό που ο Σαίξπηρ και ο Αισχύλος δεν κατώρθωσαν να πραγματοποιήσουν, το κατώρθωσα εγώ χωρίς να κουρασθώ πολύ."