Από το σαλόνι των καλών επτανησιακών οικογενειών του Ξενόπουλου στην αυλή των λαϊκών στρωμάτων της πρωτεύουσας. Μια τοιχογραφία του λαϊκού μικρόκοσμου, ο οποίος προσπαθεί να κρατήσει κάτι από την ανθρωπιά και την αξιοπρέπειά του στον αμείλικτο αγώνα για επιβίωση. Η μάνα με το ύποπτο παρελθόν, ο αγαθός πατέρας, η μαυλίστρια μεσίτρα, οι πλούσιοι, επίδοξοι προστάτες των κοριτσιών, η Έυα η ξεβγαλμένη, η Τούλα το καλό ερωτευμένο κορίτσι, ο νεαρός Γιάγκος που θα τινάξει στον αέρα την οικογένεια του ξεπεσμένου βιοπαλαιστή. Παρόλη τη μελοδραματική του διάθεση και τη σχηματική κάπως διάκριση των προσώπων σε καλούς-κακούς, το έργο είναι από τα ελάχιστα δείγματα του θεάτρου του Μεσοπολέμου που ξεπερνά την ηθογραφία και προχωρεί στα όρια του νατουραλισμού με την απογυμνωμένη παρουσίαση της κοινωνικής αθλιότητας.