ΤΡΙΑ ΠΑΙΔΙΑ, ΤΑ ΜΥΡΜΗΓΚΙΑ
ΚΑΙ Ο ΜΥΡΜΗΓΚΟΦΑΓΟΣ!
Θεατρικό για παιδιά με θέμα τον κόσμο των μυρμηγκιών,
το μεγάλο κίνδυνο που αντιμετωπίζουν από το φοβερό μυρμηγκοφάγο
και τον ηρωισμό τριών παιδιών.
Ιωάννης Π. Τζήκας
Σχολικός Σύμβουλος Π.Ε.
Δ/νση: Αχιλλέως 107 Βόλος- Τ.Κ 38333
Τηλ. 24210-54824 και 6972203435
e-mail: itzikas@in.gr
Βόλος 25-3-05
Μόνη υποχρέωση (ηθική) να ενημερώνεται ο συγγραφέας για την όποια χρήση του έργου
Αριθμός σκηνών: 4
Πρόσωπα: 19
1. Αλίκη 2. Χάρης 3. Μένιος 4. Τζίτζικας 5. Μυρμήγκι 1990 6. Μυρμήγκι 2000 7. Μυρμήγκι 2001, 8. Μυρμήγκι 2001 9. Μυρμηγκοφρουρός 1 10. Μυρμηγκοφρουροί 1 και 2 11. Μυρμήγκι 1930, 12. Μυρμήγκι 1995 13. Μυρμήγκι 1903 14. Μυρμήγκι 1956 15. Μυρμήγκι 2404 16. Μυρμήγκι 3003 17. Μυρμήγκι – πρόεδρος 18. Μυρμηγκοφάγος
(Σ’ ένα παραθαλάσσιο μέρος αρχές καλοκαιριού. Εμφανίζονται τρία παιδιά. Πιάνουν κουβέντα μ’ ένα τζίτζικα. Μουσική χαρούμενη. Εμφανίζονται τρία μυρμήγκια)
Αλίκη: Αχ, τι όμορφα που είναι εδώ στην εξοχή!
Θαύμα, εξαίσια, όνειρο!
Χάρης: Και η θάλασσα μπροστά μας λάδι! Δες την πως μας χαμογελάει η μαργιόλα! Αχ, περίμενε θαλασσίτσα, περίμενε… Από αύριο πέφτουμε στην αγκαλιά σου… Θα κάνω κάτι βουτιές, μα κάτι βουτιές!
Μένιος: Άλλο πράμα, βρε παιδιά οι διακοπές, άλλο
πράμα! Κλείσαμε, κύριοι, κλείσαμε… Για τρεις μήνες τέρμα τα σχολεία…
Είπαμε
τέρμα, στη πάντα τα βιβλία και τα τετράδια… Τώρα διακοπές! Γιούουουουπι!
Αλίκη: Δεν τα είπες όλα, Μένιο…
Τέρμα το σχολείο, μα
τέρμα και το φροντιστήριο, τέρμα και τα γυμναστήρια, τέρμα και οι χοροί και οι
μουσικές…Όλα τέρμα, φινίτο!
Χάρης: Ζήτω οι διακοπές, ζήτω οι
διακοπές…Γιουουουπι!
Μένιος: Από αύριο πρωί πρωί…
Αχ, τι καλά, τι
καλά…(τραγουδάει) Μπανάκι, μανάκι, μπανάκι μανάκι, μπανάκι θαλασσάκι…
Αλίκη: (στήνει αυτί) Ακούτε το τζιτζίκισμα; Τ’ ακούτε; Συναυλία, πανηγύρι έστησαν οι ρέμπελοι… Αυτό είναι! Καλοκαιράκι, ήλιος και θάλασσα… και τζιτζίκισμα καλοκαιριού!
Χάρης: Παιδιά,, κάποιο τζιτζίκι πρέπει να ‘ναι εδώ
κοντά μας, το τζιτζίκισμά του μου τρύπησε τ’ αυτιά…
Μένιος: Για να δούμε, πού είναι αραγμένος ο
τραγουδιστής του καλοκαιριού;
(Tα
παιδιά κάνουν πως ψάχνουν)
Τζίτζικας:
(Ξαπλωμένος σε μια πολυθρόνα θαλάσσης
ανέμελος τραγουδάει) Καλοκαιράκι, καλοκαιράκι, καλοκαιράκι, καλοκαιράκι έχει η
καρδιά μου…Καλοκαιράκι, καλοκαιράκι…Ε ψιτ, παιδιά! Εδώ είμαι…Πώς παν τα κέφια
σας;
Αλίκη: Ααα νάτος ο τραγουδισταράς!
Χάρης: Μια χαρά είναι τα κέφια μας, μια χαρά…
Μένιος: Ε, τώρα που ‘χουμε διακοπές δε θα ‘χουμε
κέφια!
Αλίκη: (τραγουδάει) Καλοκαιράκι, καλοκαιράκι,
καλοκαιράκι έχει η καρδιά μου… Το χειμώνα τι κάνουμε, κυρ τζίτζικά μου, το
χειμώνα…Κι απέ τώρα που είναι καλοκαίρι, μια χαρά είμαστε…
Τζίτζικας: Αααα…
Δε θέλω να ακούω για χειμώνα…Μην την
ξαναπείς, σε παρακαλώ, αυτή την άσχημη λέξη…
Μην την ξαναπείς, δεν μπορώ να την
ακούω… (συλλαβιστά, κοφτά). Μου τη δίνει…
Άκου χειμώνας… Απαπαπαπα,
μπρρρρρρρ…(τραγουδάει) Καλοκαιράκι, καλοκαιράκι….
Χάρης: Ωραία τα περνάς εδώ, κυρ-τζίτζικά μου…
Ωραία,
πολύ ωραία ρέμπελος κι ανέμελος, τραγουδισταρά μου…
Μένιος: Μην είσαι, τζιτζικάκο μου, και λίγο τεμπελάκος;
Τζίτζικας: Τεμπελάκος; Χμ…Ε και τι θες να ‘μαι;
Εργασιομανής;
Αλίκη: Ε, ας πούμε μια δουλίτσα, κάτι να κάνεις, με
κάτι να ασχολείσαι τέλος πάντων…
Χάρης: Και χωρίς δουλειά, πώς να περάσει η μέρα σου;
Κάτι πρέπει να κάνεις και συ, βρε αδερφέ!
Τζίτζικας: Δουλειά; Τι
δουλειά; Δεν το ξέρετε ότι η
δουλειά τρώει τον αφέντη;
Μένιος: Η πολλή δουλειά, τζιτζικάκο μου, η πολλή
δουλειά λέει η παροιμία…
Τζίτζικας: Τι πολλή; Άκου η πολλή δουλειά! Η
δουλειά, φιλαράκια μου, η δουλειά… Εγώ έτσι έμαθα την παροιμία…
Αλίκη: Όπως σ’ αρέσει μαθαίνεις, μου φαίνεται, τις
παροιμίες…Όπως σε βολεύει…
Τζίτζικας: Ε τι, όπως με ξεβολεύει θα τις μαθαίνω;
Όπως με βολεύει βέβαια… Εξάλλου εμένα έτσι μου την έμαθαν πάππου προς πάππου,
εγώ θα την αλλάξω; Πριιιιτς, δε σφάξανε! Ακούτε τώρα κι ένα δικό μου
τραγουδάκι:
«Ο τζίτζικας τζιτζίριζε/ τζίρι τζίρι τζι/ ψηλά σ’
ένα τζαμί/ κι ένα μυρμήγκι έλεγε/ σιγά τον ατζαμή/
Ο τζίτζικας τζιτζίριζε/ αντιλαλούσε ο λόγκος/ ήτανε
φλύαρος πολύ/ μπορεί και τζιτζιφιόγκος!».
(Έχουν μπει στη σκηνή τρία μυρμήγκια και
παρακολουθούν την κουβέντα. Ένα παιδί πατάει
το πόδι ενός μυρμηγκιού και κείνο ξεφωνίζει)
Μυρμήγκι 1990: Οχ οχ οχ! Αχ αχ αχ, το ποδαράκι μου, το ποδαράκι μου! Πρόσεχε ρε παιδάκι μου, στραβομάρα έχεις; Πού πατάς; Τόσος χώρος, το ποδαράκι μου βρήκες να πατήσεις; Οχ οχ οχ…
Χάρης: Ααα, ένα μυρμήγκι, ένα μυρμηγκάκι…
Αλίκη: Τρία μυρμήγκια είναι, Χάρη…
Μένιος: Με συγχωρείς, με συγχωρείς, χίλια συγγνώμη,
δεν το ‘θελα…
Μυρμήγκι 1990: Αααχ το ποδαράκι μου, οχ οχ οχ…
Μυρμήγκι 2000: Αααα.. εσείς οι άνθρωποι δεν προσέχετε
καθόλου…
Μυρμήγκι 1990: Ιδιαιτέρως με μας τα μυρμήγκια…Οχ οχ
οχ…
Μυρμήγκι 2001: Θα σε πατήσω κάτω και θα σε λιώσω σαν
το μυρμήγκι λένε…Τέτοια αγριάδα οι άνθρωποι με μας τα μυρμήγκια!
Μένιος: Με συγχωρείς, μυρμηγκάκι, με συγχωρείς… Δεν
πρόσεξα… Δεν ήθελα να σε πατήσω… Να, φιλάω σταυρό…
Αλίκη: Αλήθεια, μυρμηγκάκια, αλήθεια… Δε θέλουμε το
κακό σας…
Χάρης: Και τόσο μικρούλια που είστε, πώς να σας
δούμε; Καμιά φορά από απροσεξία γίνεται το κακό…
(Προσπαθούν τα
παιδιά να περιποιηθούν το πόδι του μυρμηγκιού)
Τζίτζικας: Σιγά, ρε μέρμηγκα, και τι έγινε; Πώς κάνεις έτσι; Ένα ποδαράκι σου πάτησε…Έξι έχεις…Κι αν χάσεις κι ένα δε χάθηκε ο κόσμος! (τραγουδάει) Καλοκαιράκι, καλοκαιράκι….
Μυρμήγκι 1990: Σκασμός ρέμπελε, αχαΐρεφτε,
αρχιτεμπέλαρε!
Τζίτζικας: Παιδιά, παιδιά, με βρίζει…
Μυρμήγκι 1990: Και τι θες να σου κάνω; Να σε
παρασημοφορήσω;
Τζίτζικας: Παιδιά, με πρόσβαλε ο τιποτένιος…
Αλίκη: Αααα, τζιτζικάκο μου, δίκιο έχει, εσύ τον
πρόσβαλες πρώτος…
Μυρμήγκι 2001: Εχ, καημένε, τώρα όλη μέρα
τραγουδείς, μα σαν έρθει ο χειμώνας ο βαρύς, τότε τζίτζικα θα δεις…
Μυρμήγκι 2000: Τότε που θα σε κόψει η πείνα, να δούμε
τι θα κάνεις; Μόνο μη χτυπήσεις την πόρτα μας να σου δώσουμε φαγητό, αρχιτεμπέλαρε, ε αρχιτεμπέλαρε!
Τζίτζικας: Παιδιά, πάλι με βρίζουν…
Μυρμήγκι 1990: Αφού τεμπέλης είσαι, γιατί
προσβάλλεσαι, την αλήθεια λέω…Ρέμπελος και τεμπέλης είσαι…
Τζίτζικας: Και τι θες να είμαι εργασιομανής σαν και
σας τα μυρμήγκια; Δούλοι, είλωτες, σκλάβοι της δουλειάς; Αμ δε σφάξανε…Καλά
περνάω και έτσι…Ουφ συγχίστηκα! Σας χαιρετώ, φεύγω…(φεύγει τραγουδώντας)
Καλοκαιράκι, καλοκαιράκι, καλοκαιράκι έχει η καρδιά μου…
Μυρμήγκι 1990: Άμε στο καλό, ρέμπελε και ανεπρόκοπε,
άμε στο καλό…Οχ οχ οχ το ποδαράκι μου…
Μένιος: Δεν το ‘θελα, δεν το ‘θελα μυρμηγκάκι
μου… Απ’ την απροσεξία μου έγινε η ζημιά…Με συγχωρείς…
Αλίκη: Για να δω (κοιτάει)…Έλα, δεν είναι τίποτα το
σοβαρό, ένα πρηξιματάκι μονάχα…
Μυρμήγκι 1990: Έχει καλώς, δεν πειράζει, θα
περάσει…Αλλά τόση ώρα μιλάμε και δε γνωριστήκαμε ακόμα…(συστήνεται) Μέρμηγκας
1990…Χάρηκα πολύ…
Μυρμ. 2000: Εγώ είμαι το μυρμήγκι 2000…
Μυρμ. 2001: Και γω το 2001…Χαίρομαι, πολύ χαίρομαι
που σας γνωρίζω…
Αλίκη: Εγώ είμαι η Αλίκη…
Χάρης: Και γω ο Χάρης…
Μένιος:
Και
γω ο Μένιος… Χαιρόμαστε πολύ για τη γνωριμία…
Αλίκη: Και γιατί, παρακαλώ, τα ονόματά σας είναι
αριθμοί;
Μυρμ.1990: Έτσι έχει καθιερωθεί στο ληξιαρχείο των
μυρμηγκιών…Α ναι, και όλα τα μεγάλα μυρμήγκια, σαν και μένα, έχουν μπροστά από
τον αριθμό το «μέρμηγκας μερμηγκόπουλος»…
Μυρμ. 2000: Κι όλα τα μικρά έχουν μπροστά το
«μυρμήγκι μυρμηγκάκι» και μετά τον αριθμό…
Μυρμ. 2001: Άρα λοιπόν ολόκληρο το όνομά μου είναι
«μυρμήγκι μυρμηγκάκι 2001»…
Χάρης: Άκου να δεις, ονόματα που ‘χουν τα μυρμήγκια!
Μένιος: Και δω τώρα, τι ήρθατε να κάνετε;
Αλίκη: Μη μου πείτε ότι βγήκατε για θαλασσινό
μπάνιο!
Μυρμ. 2000: Στη θάλασσα εμείς για μπάνιο! Ποτέ!
Μυρμ. 2001: Δεν ξέρουμε κολύμπι…Δεν είναι για μας η
θάλασσα…
Χάρης: Εμ βέβαια, μυρμήγκια είστε…Πού να ξέρετε
κολύμπι, πού να το μάθετε;
Αλίκη: Ε τότε πώς από δω; Για διακοπές ή βγήκατε για
δουλειά;
Μυρμ. 2000: Διακοπές εμείς; Δεν κάνουμε
διακοπές… Εμείς δουλεύουμε, ειδικά τώρα το καλοκαίρι δε σταματάμε καθόλου!
Χάρης: Ναι, βρε Αλίκη! Δεν το μάθαμε στο σχολείο πως
τα μυρμήγκια δουλεύουν όλο το καλοκαίρι για να ‘χουν να περάσουν το χειμώνα;
Μένιος: Και τι δουλειά κάνετε τώρα;
Μυρμ. 2000: Είμαστε βοσκοί…μυρμήγκια βοσκοί,
παρακαλώ…
Παιδιά: Τι; Βοσκοί;
Αλίκη: Πρώτη φορά το ακούω…Μυρμήγκια
βοσκοί! Παράξενο, πολύ παράξενο μου φαίνεται…
Μένιος: Και τι βόσκετε; Δε βλέπω πουθενά προβατάκια…
Μυρμ. 2001: Χι χι χι…Άκου προβατάκια…
Μυρμ. 1990: Βόσκουμε μελίγκρες, αγαπητοί… Με- λί-
γκρες!
Παιδιά: Μελίγκρες;
Τι μελίγκρες;
Μυρμ.1990: Ναι μελίγκρες, παιδιά… Τις βόσκουμε, τις
προσέχουμε, τις αγαπούμε… Τις κάνουμε παχουλές, παχουλές…
Μυρμ. 2000: Αυτός είναι δάσκαλος-βοσκός… Έρχεται μαζί
μας και μας μαθαίνει την τέχνη του βοσκού… Πώς να βόσκουμε καλύτερα τις
μελίγκρες…
Χάρης: Κύριε μέρμηγκα χίλια εννια…
Μυρμ. 1990: Χίλια εννιακόσια ενενήντα, σ’ ακούω…
Χάρης: Πρώτη φορά ακούω δάσκαλος βοσκών μελιγκρών…Άκου να δεις τι συμβαίνει στη φύση!
Αλίκη: Και βέβαια για να τις βόσκετε να τις κάνετε
παχουλές παχουλές, θα είναι το καλύτερο φαγητό σας…
Μένιος: Για πες μας, δάσκαλε-βοσκέ, είναι νόστιμες οι
μελίγκρες; Και…Πώς τις μαγειρεύετε;
Χάρης: Γιατί, Μένιο, μήπως σ’ άνοιξε η όρεξη και θες
να φας καμιά μελιγκροσαλάτα ή κανένα μελιγκροπιλάφι;
Μυρμ. 1990: Χι χι χι…Δεν τις τρώμε τις μελίγκρες…
Παιδιά: Δεν τις τρώωωτε;
Μένιος: Και τότε, τι τις κάνετε;
Μυρμ. 1990: Τις αρμέγουμε…
Αλίκη: Τιιιιι;
Χάρης: Ουιιιιιιιι! Δεν το πιστεύω!
Μυρμ. 1990: Ναι παιδιά, τις αρμέγουμε…Έχουν πίσω
τους δυο σωληνάκια κι από κει βγαίνει ένα θαυμάσιο υγρό…Το δροσομέλι…
Μυρμ. 2000: Για μας τα μυρμήγκια το δροσομέλι είναι
το πιο θρεπτικό ρόφημα…
Μένιος: Άκου να δεις… Μελίγκρες… Δροσομέλι…Φανταστικό!
Αλίκη: Και είπες, μέρμηγκά μου, πως το δροσομέλι
είναι θαυμάσιο και θρεπτικό;
Μυρμ. 1990: Όπως το λες…Θαυμάσιο, θρεπτικότατο!
Χάρης: Ε τότε να αρχίσουμε και μεις να αρμέγουμε
μελίγκρες!
Μυρμ. 2001: Αααα…όλα κι όλα, οι μελίγκρες είναι
δικές μας…Εξάλλου εσείς έχετε τα δικά σας δροσομέλια…
Μυρμ. 2000: Αφήστε και για μας τα μυρμήγκια
κάτι… Πολύ άπληστοι είστε εσείς οι άνθρωποι!
Αλίκη: Αστεία το είπαμε, σιγά μην καθόμαστε εμείς να
βόσκουμε μελίγκρες για να τις αρμέγουμε…
Μένιος: Να αρμέξω εγώ μελίγκρες! Αααπαπά, με τίποτα!
Μυρμ. 1990: Είστε καλά παιδιά, από σήμερα είστε
φίλοι μας… Μα τώρα πρέπει να πηγαίνουμε, καθυστερήσαμε τη δουλειά…
Μυρμ. 2000: Ναι, πρέπει να αρχίσουμε τη δουλειά, θα
μείνουμε χωρίς δροσομέλι…
Μυρμ. 1990: Α, παιδιά, μιας και γνωριστήκαμε και
γίναμε φίλοι, θέλετε να κάνετε μια επίσκεψη στην πολιτεία μας; Σας προσκαλούμε…
Παιδιά: Να ‘ρθούμε, μα πώς να ‘ρθούμε;
Μυρμ.1990: Έχετε πρόσκληση από μένα…Γίνατε φίλοι
μου, θα είστε ευπρόσδεκτοι στην πολιτεία μας…
Αλίκη: Να πάμε;
Χάρης: Τι λέτε, να πάμε;
Μένιος: Ε να πάμε, γιατί να μην πάμε;
Αλίκη: Όχι τώρα, να το κανονίσουμε για αύριο…
Μυρμ. 1990: Ωραία, αύριο, λοιπόν… Θα σας
περιμένουμε… Μόνο που πρέπει να ξέρετε κάτι…
Χάρης: Σαν τι να ξέρουμε δηλαδή;
Μυρμ. 1990: Για να περάσατε την κεντρική είσοδο της
πολιτείας μας, πρέπει να ξέρετε το σύνθημα… Έχουμε εχθρούς, βλέπετε, και πρέπει να
λαμβάνουμε τα μέτρα μας…
Μένιος: Σύνθημα; Τι σύνθημα;
Μυρμ. 2001: Να θα πείτε στους φρουρούς που φυλάνε
την είσοδο ένα σύνθημα για να περάσετε…
Χάρης: Και ποιο είναι, παρακαλώ, το σύνθημα;
Μυρμ. 1990: Έχουμε σύνθημα και παρασύνθημα…
Αλίκη: Α έχουμε και παρασύνθημα! Για να τα
ακούσουμε, λοιπόν….
Μυρμ. 2000: Το σύνθημα είναι «μέρμηγκας, μυρμήγκι,
μυρμηγκάκι»…
Μένιος: Και το παρασύνθημα;
Μυρμ. 2001: «Φτου! Σκουληκομυρμηγκότρυπα!»…
Παιδιά: Τιιιι;
Αλίκη: Μα γλωσσοδέτη έχετε για παρασύνθημα;
Χάρης: Δε βρήκατε κανένα πιο εύκολο; Πώς να το πούμε
αυτό;
Μένιος: Δέκα μέρες προπόνηση πρέπει να κάνω για να
το πω σωστά! Άκου «σκουληκομυρμηγκότρυπα!»
Μυρμ. 1990: Ελάτε τώρα, με λίγη προπόνηση θα το
μάθετε…Δεν είναι δα και πολύ δύσκολο….
Χάρης: Εγώ, πάντως, ποτέ μου δεν τα πήγαινα καλά με
τους γλωσσοδέτες…
Μυρμ. 1990: Θα το μάθετε και θα το πείτε μια χαρά,
είμαι σίγουρος γι’ αυτό…Είναι ώρα όμως να φεύγουμε…Σας χαιρετούμε, αύριο τα
λέμε…
Μυρμήγκια: Γεια σας, σας περιμένουμε αύριο…
Παιδιά: Γεια σας, στο καλό…
Αλίκη: Ουφ! Άκου κει «σκουληκομυρμηγκότρυπα!»… Άντε
να το μάθεις!
Χάρης: Ελάτε πάμε, θα το μάθουμε, σιγά τα λάχανα! Με
λίγη προπόνηση θα γίνω εξπέρ!
Μένιος: Χάρη, θα το πεις εσύ;
Χάρης: Θα το πω, γιατί να μην το πω… Τόσους
γλωσσοδέτες έχω πει μέχρι τώρα και σ’ αυτόν θα φοβηθώ;
Σκηνή
2η (στη μυρμηγκοπολιτεία)
(Τα παιδιά φτάνουν μπρος στην
κεντρική είσοδο της μυρμηγκοπολιτείας.)
Αλίκη: Χάρη, το ‘μαθες καλά το παρασύνθημα; Δεν
πιστεύω να μας ντροπιάσεις…
Μένιος: Εγώ προσπάθησα χίλιες φορές και πάλι η
γλώσσα μου μπερδεύονταν…
Χάρης: Ξέρω και γω, ρε παιδιά! Γλωσσοδέτης είναι
αυτός, εύκολα η γλώσσα μπερδεύεται!
Αλίκη: Για πες το μας μια φορίτσα…
Χάρης: Φτου, σκου ληκο τρυπότρυπα…Φτου, λάθος το
έκανα!
Μένιος: Έλα, Χάρη, πες το πάλι, μην
αγχώνεσαι…Χαλαρά, χαλαρά…
Χάρης: Φτου, σκουληκομυρμηγκότρυπα! (το λέει δυο τρεις φορές σωστά)
Αλίκη: Ωραία, πάμε… Εξπέρ έγινες!
Μυρμ.-φρουρός 1: Ε εσείς, πού πάτε, για πού το
βάλατε;
Μυρμ.-φρουρός 2: Στοπ, προσοχή!
Μυρμ.-φρουρός 1: Πού πάτε εσείς; Για σταθείτε…
Χάρης: Είμαστε προσκαλεσμένοι…
Μυρμ.-φρουρός 2: Και πού το ξέρουμε εμείς; Κι αν
είστε εχθροί μας; Τρομοκράτες, να πούμε;
Μένιος: Ε όχι και τρομοκράτες! Φίλοι σας είμαστε... Προσκαλεσμένοι σας…
Μυρμ.-φρουρός 1: Ακούμε…Σύνθημα;
Αλίκη: Μέρμηγκας, μυρμήγκι, μυρμηγκάκι…
Μυρμ.-φρουρός 2: Ωραία, προχώρα στο παρασύνθημα…
Μένιος: Έλα Χάρη, πες το με δύναμη…
Χάρης: (κομπιάζοντας) Φτου σκουληκοοοο…Φτου
σκουληκοοοο…
Μυρμ.-φρουρός 1: Έλα, πες το, μας έσκασες…
Μένιος: Με φόρα και δύναμη, Χάρη, έλα με δύναμη…
Χάρης: (το λέει δυνατά ολόκληρο) Φτου
σκουληκομυρμηγκότρυπα, φτου σκουληκομυρμηγκό-τρυπα!
Μυρμ.-φρουρός 1: Οκέι, είστε φίλοι μας…Μπορείτε να
περάσετε…
Μυρμ.-φρουρός 2: Πώς κι απ’ τα μέρη μας; Τι γυρεύετε στη πολιτεία μας;
Αλίκη: Είμαστε προσκαλεσμένοι... Μας προσκάλεσε ο
μέρμηγκας δάσκαλος-βοσκός…
Μυρμ.-φρουρός 1: Περάστε, περάστε, θα δείτε
φανταστικά πράματα στην πολιτεία μας…
(Περνούν στη Μυρμηγκούπολη και τα παιδιά κοιτούν γύρω με θαυμασμό)
Μένιος: Μπράβο, Χάρη, ωραία τα κατάφερες! Φτου σκουληκομυρμηγκότρυπα, φτου σκουληκομυρμηγκότρυπα… Νάτο τα κατάφερα και ‘γω!
Αλίκη: Σταμάτα βρε, φτάνει με το γλωσσοδέτη! Το
περιμένατε ότι τα μυρμήγκια θα είχαν ολόκληρη πολιτεία κάτω από τη γη;
Χάρης: Ρε σεις απ’ όλα έχουν τα μυρμήγκια! Σπίτια,
σχολεία, νοσοκομεία, δρόμους!
Αλίκη: Μα πού είναι ο φίλος μας;
Μένιος: Λες να μας ξέχασε;
Χάρης: Παιδιά, βλέπω δυο μυρμήγκια να μας
πλησιάζουν…
Μυρμ. 1995: Καλώς τους, καλώς τους…Καλώς ήρθατε στη Μυρμηγκούπολη!
Παιδιά: Γεια σου, κυρ μέρμηγκα…Μα, πού είναι ο φίλος
μας;
Μένιος: Είπε πως θα μας περίμενε…
Μυρμ. 1930: Έχει δουλειά, είναι στη Γενική Συνέλευσή
μας, θα αναλάβουμε εμείς την ξενάγησή σας…Καλώς ήρθατε…
Αλίκη: Ωραία, πολύ ωραία πολιτεία έχετε!
Μυρμ. 1995: Όμορφη, καλή, πολύ καλή είναι για μας τα
μυρμήγκια…Ελάτε τώρα να περάσουμε στις στοές μας…
Χάρης: Στοές; Και τι στοές είναι αυτές και πού
οδηγούν;
Μυρμ. 1930: Η κάθε στοά που βλέπετε είναι φτιαγμένη
για ξεχωριστό σκοπό…Μπορείτε να διαβάσετε τις ταμπέλες και θα καταλάβετε…Να
αυτή γράφει «Προς παιδούπολη»…
Αλίκη: Ναι, για κοιτάξτε…Προς σχολείο, προς
νοσοκομείο, προς υπνοδωμάτια, έξοδος κινδύνου…
Μένιος: Μπράβο, όλα τα ‘χουν…Όλα στην εντέλεια
τακτοποιημένα…
Χάρης: Κι όλα πεντακάθαρα, ούτε ένα σκουπιδάκι δε
βλέπεις!
Μυρμ. 1995: Προσπαθούμε για το καλύτερο…Την
προσέχουμε την πολιτεία μας…
Μένιος: Ενώ εμείς, άστα να πάνε…
Χάρης: Κοιτάξτε παιδιά, ούτε ένα μυρμήγκι δεν
τεμπελιάζει, όλα κάτι έχουν να κάνουν…
Αλίκη: Όλα κάτι κάνουν, όλα προγραμματισμένα…
Μένιος: Σαν ένα τεράστιο εργοστάσιο που όλα
δουλεύουν στην εντέλεια!
Χάρης: Ααα…Να εδώ είναι τα υπνοδωμάτια…Να τα δούμε;
Μυρμ. 1930: Ελάτε, όλα θα τα δείτε…
Αλίκη: Μπράβο, πεντακάθαρα είναι τα υπνοδωμάτιά
σας… Μα, κρεβάτια; Πού είναι τα κρεβάτια σας;
Μυρμ. 1995: Ε εμείς δεν έχουμε κρεβάτια…Δεν είναι
για μας αυτές οι πολυτέλειες…
Μένιος: Και πού κοιμάστε; Στρωματσάδα;
Μυρμ. 1930: Κατάχαμα κοιμόμαστε, στο πάτωμα…
Αλίκη: Ποιο πάτωμα, στο χώμα θες να πεις…
Μυρμ. 1995: Ε ναι, στο χώμα…
Αυτό είναι για μας το
πάτωμα… Είναι όμως πεντακάθαρο…
Μένιος: Αυτό να λέγεται…
Καθρέφτης είναι…
Χάρης: Και πώς κοιμάστε στο χώμα;
Μυρμ. 1930: Σε κάθε υπνοδωμάτιο κοιμόμαστε εκατό περίπου μυρμήγκια…Και έχουμε πολλά υπνοδωμάτια… Άλλα για τους εργάτες, άλλα για τους πολεμιστές μας, άλλα για τους βοσκούς…
Μένιος: Δε θα μπορούσα με τίποτα να κοιμηθώ εδώ…
Αλίκη: Καλύτερο το κρεβατάκι μας, Μένιο!
Μυρμ. 1995: Αν ήσαστε μυρμήγκια, θα κοιμόσαστε, και μια χαρά! Ελάτε τώρα να σας δείξω κάτι άλλο…
Χάρης: Τι θα δούμε τώρα;
Μυρμ. 1930: Να εδώ είναι το δωμάτιο των μυρμηγκομητέρων…
Μένιος: Τι δηλαδή, έχετε άλλο δωμάτιο για τις μητέρες και άλλο για τους πατεράδες; Χώρια κοιμούνται εδώ τα ζευγάρια;
Μυρμ. 1995: Εμείς τα μυρμήγκια δεν μπορούμε να γίνουμε όλα πατεράδες και μανάδες… Οι εργάτες και οι πολεμιστές, για παράδειγμα, δεν ασχολούνται με τέτοια πράγματα…
Αλίκη: Και ποια γίνονται πατεράδες και ποια μανάδες, παρακαλώ;
Μυρμ. 1930: Ε να, σε κάθε μυρμηγκούπολη υπάρχουν λίγα θηλυκά και άλλα τόσα αρσενικά μυρμήγκια. Αυτά θα γεννήσουν τους απογόνους μας… Ξεχωρίζουν από τα άλλα μυρμήγκια, γιατί έχουν φτερά και μπορούν να πετούν στον αέρα… Μη νομίσετε όμως ότι πετούν πολύ συχνά… Στις αρχές του καλοκαιριού βγαίνουν έξω και κάνουν το γαμήλιο ταξίδι τους…
Χάρης: Α, και γαμήλιο ταξιδάκι τα μυρμηγκάκια μας!
Μυρμ. 1995: Στο γαμήλιο ταξίδι παντρεύονται για να κάνουν παιδιά…
Μένιος: Με παπά και με κουμπάρο παντρεύονται ή με πολιτικό γάμο;
Μυρμ. 1930: Τι λέει αυτός;
Αλίκη: Άστον να λέει, για κάτι ανθρώπινες συνήθειες μιλάει… Συνέχισε εσύ…
Μυρμ. 1995: Αφού παντρευτούν, τα αρσενικά χάνουν το δρόμο τους και πεθαίνουν…Τα θηλυκά, οι μανάδες δηλαδή, μετά το γαμήλιο ταξίδι χάνουν τα φτερά τους και πέφτουν στη γη…
Χάρης: Και πεθαίνουν κι αυτές;
Μυρμ. 1930: Όχι…Τα μυρμήγκια εργάτες που βρίσκονται παντού, μόλις δουν μια μάνα πεσμένη χάμω, την περιποιούνται και τη σέρνουν σιγά σιγά στο δωμάτιο των μητέρων…
Μένιος: Κι αυτές τις μάνες που δε βρίσκουν, τι απογίνονται; Χάνονται;
Μυρμ. 1995: Κι αυτές δε χάνονται…Τα καταφέρνουν μόνες τους… Χώνονται στο χώμα και κει γεννούν τα αυγά τους…
Αλίκη: Και πόσα αυγά γεννάει, παρακαλώ, μια μάνα;
Μυρμ. 1930: Για πολλές μέρες κάθε δέκα λεπτά κι ένα αυγό…
Μένιος: Κάθε δέκα λεπτά κι ένα αυγό!
Χάρης: Μα, τότε θα γεννάει εκατοντάδες!
Μυρμ. 1995: Πάνω από χίλια αυγά!
Μένιος: Μπράβο, αυτό θα πει πολύτεκνος! Όχι με τρία παιδιά και άντε πολύτεκνος… Κάνε χίλια παιδιά να φας όλο τον οικονομικό προϋπολογισμό του κράτους!
Χάρης: Αν ήταν πρωθυπουργός της Μυρμηγκούπολης, αλίμονο στον Καραμανλή… Πού να βρει να πληρώσει τόσα επιδόματα!
Μυρμ. 1930: Δεν καταλαβαίνω τι λέτε…
Αλίκη: Άστους να λένε, μη δίνεις σημασία, ανοησίες λένε…
Μένιος: Πού πάμε τώρα, μερμηγκά μου; Τι έχουμε να δούμε παρακάτω;
Μυρμ. 1995: Τώρα θα πάμε στην αίθουσα των Γενικών Συνελεύσεων… Έχουμε σοβαρό θέμα για συζήτηση σήμερα…
Χάρης: Κάνετε και Γενικές Συνελεύσεις;
Μένιος: Έχετε και αρχηγό, βασιλιά, βασίλισσα να πούμε;
Μυρμ. 1930: Όχι βέβαια, ούτε βασιλιά ούτε βασίλισσα…Στην κοινωνία των μυρμηγκιών κανείς μα κανείς δεν ανώτερος ή κατώτερος…Όλοι είμαστε ίσοι!
Αλίκη: Και πώς λειτουργεί η κοινωνία σας, το κράτος σας;
Μυρμ. 1995: Με τις Γενικές Συνελεύσεις… Εκεί παίρνονται όλες οι αποφάσεις… Η Γενική μας Συνέλευση είναι ο αρχηγός μας… Εκεί αποφασίζονται όλα! Τι τους χρειαζόμαστε τους αρχηγούς, τους βασιλιάδες και τις βασίλισσες! Ελάτε τώρα…Πρέπει να πάμε στη Γενική Συνέλευση, θα αργήσω…
Χάρης: Άντε να πάμε και στη Γενική Συνέλευση! Να δούμε και τούτο το παράξενο ακόμα!
Μένιος: Άκου Γενική Συνέλευση τα μυρμήγκια!
(Βγαίνουν απ’ τη
σκηνή )
Σκηνή 3η (στη Γενική Συνέλευση)
(Συγκεντρωμένα μυρμήγκια ακούνε τον πρόεδρο της Γ. Σ. Τα παιδιά κάθονται ήσυχα κοντά στο φίλο τους, τον χαιρετούν και παρακολουθούν με προσοχή)
Πρόεδρος: Αδέρφια μου μυρμήγκια, όλα εργαζόμαστε αγαπημένα για το καλό και την πρόοδο της κοινωνίας μας… Ζούμε σε μια κοινωνία ισότητας και δικαιοσύνης… Κανείς μας δεν αδικείται… Κανείς δεν εκμεταλλεύεται τον ιδρώτα μας. Όλα μαζί μοχθούμε για το καλό και όλα μαζί πάντα αντιμετωπίζουμε το κακό… Σήμερα, λοιπόν, συγκεντρωθήκαμε εδώ, για να αποφασίσουμε πώς θα αντιμετωπίσουμε το μεγάλο κακό που μας απειλεί να μας αφανίσει… Για το θέμα θα μας ενημερώσουν τα αδέρφια μας: το μυρμήγκι 1903 και το μυρμήγκι 1956…
Μυρμ. 1903: (φοβισμένο) Αδέρφια μου, τον είδα, τον είδα… Ήταν φοβερός και τρομερός… Φοβερός σας λέω…Τον είδα…
Μυρμ. 1956: Και γω, και γω…τον είδα… Ήταν τεράστιος… Άγριος, φοβερός πολύ… Πρώτη φορά βλέπω τέτοιο θηρίο! Αχ αχ αχ ακόμα τρέμουν τα ποδαράκια μου!
Μυρμήγκια: Ουφ! Θα μας σκάσετε! Πέστε μας τι είδατε, λοιπόν;
Μυρμ. 1903: Ήταν οοοο…Ποποπό! Φοβερός και τρομερός!
Πρόεδρος: Άντε πάλι…Πες μας, λοιπόν, ποιος ήταν;
Μυρμ. 1956: Ήταν οοο…Ήταν οοο…ο Μυρμηγκοφάγος! Αχ αχ αχ ένας τεράστιος Μυρμηγκοφάγος, τρομερός!
Μυρμήγκια: Ο Μυρμηγκοφάγος! Ουιιιιιιι!
Μυρμ. 1903: Είχαμε πάει στα χωράφια για δουλειά και κει τον είδαμε… Αχ αχ αχ ακόμα τρέμει η καρδούλα μου…
Μυρμ. 1956: Μόλις και προλάβαμε να κρυφτούμε πίσω από ένα μεγάλο δέντρο…
Μυρμ. 1903: Και τι βλέπουμε! Άρπαζε με τις χερούκλες του δέκα δέκα τα αδερφάκια μας και…
Μυρμ. 1956: Και χλααπ χλααπ καταβρόχθιζε τα καημένα τα αδερφάκια μας!
Μυρμ. 1903: Πάει, θα μας κατασπαράξει όλους!
Μυρμ. 1956: Δε γλιτώνουμε αδέρφια, δε γλιτώνουμε… Αλίμονο, μεγάλο κακό μας βρήκε!
Πρόεδρος: Για σταθείτε… Μην υπερβάλλετε, μην ήταν η φαντασία σας;
Μυρμ. 1903 & 1956: Αλήθεια αλήθεια… Δεν ήταν σίγουρα η φαντασία μας…
Πρόεδρος: Καλά, μην κάνετε έτσι, δεν πρέπει να χάνουμε τη ψυχραιμία μας… Κι άλλες φορές αντιμετωπίσαμε μυρμηγκοφάγους… Θα βρούμε λύση… Θα βάλουμε σε ενέργεια το σχέδιο «θάνατος στο μυρμηγκοφάγο»! Εμπρός, να ετοιμάζονται οι πολεμιστές!
Μυρμήγκι 1903: Αχ, δε γίνεται τίποτα, αδερφέ πρόεδρε, τούτος δεν είναι σαν τους άλλους μυρμηγκοφάγους!
Μυρμήγκι 1956: Είναι τροοομερός! Είναι τεράαααστιος! (ανοίγει απότομα τα χέρια του και χτυπάει το άλλο μυρμήγκι)
Μυρμήγκι 1903: Σιγά βρε, θα μου σπάσεις τις κεραίες… Αντί να πάω από μυρμηγκοφάγο, από σένα θα πάω!
Πρόεδρος: Εμπρός, εμπρός, να ετοιμάζονται οι πολεμιστές μας…
Μυρμήγκι 1903: Κι όλο το στρατό να στείλουμε δεν κάνουμε τίποτα… Είναι αδύνατον να τον νικήσουμε.
Πρόεδρος: Και τότε τι να κάνουμε… Ακούω προτάσεις…
Μυρμήγκι 2404: Εγώ προτείνω να ετοιμαστούμε όλοι για τη μάχη… Να πάμε και να πολεμήσουμε με θάρρος και γενναιότητα… κι αν είναι να πεθάνουμε, να πεθάνουμε σαν ήρωες!
Μυρμήγκι 3003: Αδερφέ 2404, αυτό βέβαια είναι μια ηρωική σκέψη δε λέω, αλλά χρειάζεται ψυχραιμία, να σκεφτούμε κάτι άλλο…
Μυρμήγκια: Και τι προτείνεις; Λέγε, έχεις λύση;
Μυρμήγκι 3003: Αφού δε γίνεται να αντιμετωπίσουμε το φοβερό μυρμηγκοφάγο, προτείνω να οργανώσουμε τη φυγή μας…
Μυρμήγκια: Να φύγουμε και πού να πάμε; Πώς να φύγουμε απ’ τα σπιτάκια μας!
Μυρμήγκι 3003: Να οργανώσουμε καλά τη φυγή μας και να πάμε να ζήσουμε σ’ άλλη πολιτεία… Είναι σκληρό, μα δεν μπορούμε να κάνουμε διαφορετικά…
Πρόεδρος: Εμπρός λοιπόν, πρέπει να αποφασίσουμε…
Αλίκη: (σηκώνεται) Σταθείτε, είμαστε εμείς εδώ…
Μένιος: Θα σας βοηθήσουμε εμείς…
Χάρης: Θα αντιμετωπίσουμε εμείς το μυρμηγκοφάγο!
Πρόεδρος: Μπα, και ποιοι είστε εσείς;
Μυρμ. 1990: Είναι φίλοι μας, προσκαλεσμένοι μου, ήρθαν να γνωρίσουν την πολιτεία μας… Είναι καλά και γενναία παιδιά…
Χάρης: Εμπρός, μη χάνουμε καιρό… Να ετοιμάζονται οι πολεμιστές…
Αλίκη: Εμπρός για τη μάχη!
Μένιος: Νυν υπέρ πάντων αγών!
Μυρμήγκια: Ζήτωωωω! Ζήτωωωω!
Παιδιά: Εμπρός για τη μάχη!
(Βγαίνουν από τη σκηνή)
Σκηνή 4η (αντιμέτωποι με το μυρμηγκοφάγο)
(Ο μυρμηγκοφάγος στο κέντρο της σκηνής. Τα παιδιά με μερικά μυρμήγκια παρακολουθούν από μια άκρη της σκηνής)
Μυρμηγκοφάγος: (τραγουδώντας)
Φέρτε μου μυρμήγκια/ να πέσω στο φαϊ
Φέρτε μου μυρμήγκια/ πάρτε μου την ψυχή
Φέρτε μου μυρμήγκια/ μικρά και τρυφερά
Να τρώω δυο χιλιάδες/ στην κάθε καθισιά!
Ααααχ, αχ αχ… Πώς μ’ αρέσουν, πώς μ’ αρέσουν τα μυρμήγκια, τα μυρμηγκάκια μουουου! Αααχ πώς μ’ αρέσουν! (τραγουδάει) Φέρτε μου μυρμήγκια/ να πέσω στο φαΐ (επαναλαμβάνει)…Ααααχ βαρυστομάχιασα σήμερα… Έφαγα, έφαγα, χιλιάδες μυρμηγκάκια καταβρόχθισα! (απευθύνεται σε κάποιο παιδί από το κοινό) Εσύ έχεις φάει μυρμηγκάκια, έχεις δοκιμάσει;
Παιδί: Όχι βέβαια…
Μυρμηγκοφάγος: Εσύ χάνεις… Είναι το καλύτερο, το νοστιμότερο φαγητό… Μμμμμ να γλείφεις τα δάχτυλά σου! Ααααχ έφαγα πολύ σήμερα και βαρυστομάχιασα… Ας πάω να ξαπλώσω να χωνέψω… (κάθεται σε μια καρέκλα και σιγοτραγουδάει πάλι)
Μυρμήγκια: Ποποπο, τι θηρίο είναι αυτό!
Αλίκη: Ήσυχα, μη φοβάστε… Μένιο, Χάρη, εγώ θα πάω να τον απασχολήσω και σεις θα πεταχτείτε από πίσω, θα τον πιάσετε και θα τον δέσετε… Σύμφωνοι;
Μένιος, Χάρης: Σύμφωνοι, Αλικάκι…
(Η Αλίκη πλησιάζει το μυρμηγκοφάγο και πιάνει κουβέντα)
Αλίκη: Χαίρετε, κύριεε…μυρμηγκοφάγε, καλημέρα σας…
Μυρμηγκοφάγος: Μμμμμ ποιος είναι; (σηκώνει λίγο το καπέλο του) Αααα μια δεσποινίδα!
Αλίκη: Γεια σας, ωραία τραγουδάτε, πολύ ωραία φωνή έχετε, σας άκουσα καθώς ερχόμουνα…
Μυρμηγκοφάγος: Εεε έχω ωραία φωνή, αυτό να λέγεται! Και σεις είστε πολύ ωραία δεσποινίδα, γλυκιά, σκέτο ζαχαρωτό είστε!
Αλίκη: Ευχαριστώ πολύ, είστε πολύ ευγενικός…
Μυρμηγκοφάγος: Σας παντρεύει η μαμά σας;
Αλίκη: Τι; Ε, κι αν με παντρεύει, με μυρμηγκοφάγο θα με παντρέψει; Θεέ και Κύριε!
Μυρμηγκοφάγος: Γιατί, δεσποινίς μου; Εγώ, να πούμε, είμαι πολύ ωραίος, μη σου πω πως είμαι και ο Αλαίν Ντελόν!
Αλίκη: Ναι το βλέπω, το βλέπω, πανέμορφος είστε.. (κρυφά) Το βλάκα!
Μυρμηγκοφάγος: (γονατίζει μπροστά της) Αχ δεσποινίς μου, είστε πολύ όμορφη και θέλω να σας παντρευτώ!
Αλίκη: Βρε τι έπαθα σήμερα! Καλά καλά θα ρωτήσω τη μαμά μου και θα σας απαντήσω, κύριε μυρμηγκοφάγε…
Μυρμηγκοφάγος: Σύντομα όμως… Εγώ θα περιμένω… Ααχχχ τι βαρυστομαχιά είναι αυτή! Μου επιτρέπετε, δεσποινίς μου, να καθήσω…
Αλίκη: Και βέβαια, και βέβαια, ελάτε καθήστε (τον βοηθάει να καθίσει και κάνει νόημα στα παιδιά να επιτεθούν)
Παιδιά και μυρμήγκια: Απάνω τουουου, απάνω τουουου! (Πέφτουν πάνω στο μυρμηγκοφάγο, τον πιάνουν και τον δένουν πάνω στην καρέκλα-Ο μυρμηγκοφάγος φωνάζει «Οχ οχ οχ…αφήστε με, αφήστε με, οχ οχ οχ!»).
Μυρμήγκια: (κάνουν πως βαρούν το μυρμηγκοφάγο) Να, πάρε κι αυτή, πάρε και την άλλη, να να να να…
(αρχίζουν να ζητωκραυγάζουν στα Παιδιά) Μπράβο, ζήτω, είστε ήρωες, είστε οι ήρωές μας!
Πρόεδρος: Μπράβο, παιδιά, μας σώσατε, είστε ήρωες για μας! Μπράβο σας! Προτείνω να σας ανακηρύξουμε ήρωες της Μυρμηγκούπολης!
Μυρμήγκια: Ναιαιαι! Μπράβο! Ζήτω οι ήρωές μας! (τραγουδούν όλοι μαζί).
Τραγούδια για την παράσταση: 1. Μάνου Λοϊζου, Ο μέρμηγκας
2. Μαρίζας Κωχ, Πού πας, αφέντη μέρμηγκα;
Π
www.TheatroEdu.gr , e-mail: theatro@theatroedu.gr
Σ